Bilimdeki bazı gizemler, daha doğru ölçümlerle ortadan kalkar ve boşlukları yeni verilerle çözer. Ve bazen, ikinci bir bakış, elinizde bir gizem olduğu gerçeğini pekiştirir.
Evrenin en temel fizik yasalarına meydan okuyan yeni bir çalışma söz konusu olduğunda ikincisi.
Hubble sabiti, Evrenin genişleme hızının bir ifadesidir. Ne yazık ki, nasıl ölçüldüğüne bağlı olarak bunun için birden fazla çözüm var.
olarak bilinen, var olan ilk ışıktan geride kalan zayıf parıltı kullanılarak hesaplanan bir genişleme oranı. kozmik mikrodalga arka planıyaklaşık 68 kilometre/saniye/megaparsektir. Bugün yıldızların ve galaksilerin bizden uzaklaşma şekline bakıldığında, daha çok 73 km/sn/Mpc gibi görünüyor.
Bu iki ölçüm seti açıkça uyuşmuyor. Yakınında bile değil. Ancak, uzak mesafeye uçuşlarını hesaplarken uzaktaki nesnelerin gerçek mesafesi gibi küçük bir ayrıntıyı yanlış yaptıysak, iki sayının üst üste gelme olasılığı olabilir.
Bu son çalışmada, İsviçre Federal Teknoloji Enstitüsü Lozan’dan (EPFL) araştırmacılar, Gaia uzay aracından gelen verileri kullanarak, bilinen titreşimli yıldızların parlaklığını yeniden ayarladılar. Sefeidler.
Bilinen bir parlaklığı mesafeyle ilişkilendirerek ve ardından uzayın derinliklerinde örnekler arayarak, kozmos için bir ölçeği doğru bir şekilde bir araya getirebiliriz. Bu kalibrasyon, uzayda giderek daha büyük mesafeleri hesaplamak için kullanılan bir “kozmik merdivenin” ilk basamağıdır ve bu sayede Evrenin büyüme hızıdır.
İyi haber şu ki, doğruluktaki gelişmeler Hubble sabitini daha iyi anlamamıza yardımcı oluyor.
Sonra pek de iyi olmayan haberler var. En son veriler, 73,0 ± 1,0 km/s/Mpc’lik bir Hubble sabitini veya genişleme oranını doğrulayarak, onu alternatif ölçüm olan 67,4 ± 0,5 km/s/Mpc.
5,6 km/sn/Mpc’lik bu boşluk (“Hubble gerilimi”) önemli bir sorun olmaya devam ediyor – bir yerlerde bir sorun var ve şimdi bundan her zamankinden daha eminiz.
“Hesaplamalarımızın doğruluğuna dair ne kadar çok onay alırsak, tutarsızlığın Evren hakkındaki anlayışımızın yanlış olduğu, Evrenin tam olarak düşündüğümüz gibi olmadığı anlamına geldiği sonucuna o kadar fazla varabiliriz.” diyor EPFL astrofizikçisi Richard Anderson.
Araştırmacılar, yeni Sefeid kümelerinin keşfi ve çoklu açılardan gözlemler ve ayrıca diğer kümelerle çapraz referans yoluyla yeni okumaların alınma şeklinin, uzaydaki diğer birçok ışık ve mesafe hesaplamasında kullanılabileceğini söylüyor.
Aslında, bir bütün olarak Samanyolu’nun geometrisini, yani galaksimizin elementlerinin nasıl konumlandığını ve bunun ana gezegenimizden daha uzaktaki diğer galaksilerle nasıl bir ilişkisi olduğunu çözmek için bile faydalı olacaktır.
“Geliştirdiğimiz son derece hassas kalibrasyon, örneğin Samanyolu’nun düz disk gökada olarak boyutunu ve şeklini ve diğer gökadalardan uzaklığını daha iyi belirlememizi sağlayacak.” diyor EPFL’den astrofizikçi Mauricio Cruz Reyes.
“Çalışmamız ayrıca Gaia verilerinin güvenilirliğini diğer teleskoplardan alınanlarla karşılaştırarak doğruladı.”
Araştırma yayınlandı Astronomi ve Astrofizik.
Kaynak : https://www.sciencealert.com/new-cosmic-ladder-measurement-leaves-us-with-a-major-physics-problem